به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پرستاری علي‌اکبر قربانی عضو هيأت‌مديره نظام پرستاری قم در یادداشتی نوشت: هشدار به نمایندگان مجمع عالی!، با نگاهی به آینده، درست انتخاب کنیم. ما را به خودمان مشغول کرده‌‌اند!

 

انتخابات نظام پرستاری دوره ششم به ایستگاه آخر رسیده و ارکان عالی تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در حوزه بسیار خطیر صنعت مراقبت و پرستاری در پنجم دی‌ماه سال جاری و توسط قریب ۲۰۰ نفر از شایستگان معرفی شده از سرتاسر این مرز و بوم انتخاب خواهند شد، تا چهار سال بسیار حساس پیش رو را مدیریت کنند.

 

نگاهی به مسیر نسبتاً طولانی و پر فراز و نشیب گذشته و تلاش برای احیاء و تثبیت جایگاه پرستار و پرستاری در کشور مؤید آن است که پیگیری این مسیر چقدر سخت و ناهموار است، اما گویا از هم‌اکنون جریانی که نمی‌تواند توفیقات پرستاری را ببیند، آش نظام پرستاری دوره جدید را هم بار گذاشته و با ارائه بندهای مرتبط با حوزه پرستاری در برنامه هفتم توسعه و تصویب آن در مجلس، عملاً نظام پرستاری در این دوره اگر متشکل از ریشه‌داران حرفه و صنف باشد:

 

- ⁠باید صرفاً برای بقاء پرستاری آکادمیک تلاش کند و فرصت ارتقاء نیابد.

 

- ⁠باید سریع کد بزند و قانون بهره‌وری را CPR کند! آن هم فارغ از اینکه عملیات احیا موفق شود و برگردد، یا نه براساس لایحه وزارت بهداشت، بمیرد و دفن شود.

 

اینکه نمایندگان مجلس آگاهانه یا ناآگاهانه مسیر پیش روی پرستاری کشور را مين‌گذاری کرده‌اند را به وجدان آگاه و بصیر نمایندگان مجلس وا می‌گذاریم و البته دلخوش می‌داریم که شاید مثل رأی دادن به افزایش سن بازنشستگی، حواسشان نبوده است.

 

در این صورت هم برای ما بهتر است و هم برای نمایندگانی که در انتهای دوره قانون‌گذاری خود هستند و البته توصیه به جبران مافات می کنیم تا خاطره بسیار تلخ برنامه هفتم در یادها نماند.

 

اما فردای پنجم دی ماه چه خواهد شد؟

 

با شرایط فعلی و نگاهی به ترکیب افراد و گروه‌های فعال در عرصه انتخابات، با فرض ادامه همین روش‌ها، نشانه‌های خوبی به ذهن متبادر نمی‌شود. موج تخریب و گروکشی که راه افتاده، چهار سال آینده هم ادامه خواهد داشت و انرژی‌ها را خنثی خواهد کرد و البته چه چیزی بهتر از این برای عقبه فکری تدوین‌کنندگان بندهای مرتبط با پرستاری در برنامه هفتم؟!

 

الآن وقت اختلاف‌افکنی و نبش قبر گذشته نیست. ظرفیت‌های سیاسی و اجتماعی کشور کاملاً مشخص است و توان همه ما هم، همینطور!

 

عدالت‌خواهی مقتدرانه باید با عملگرایی مدبرانه همراه باشد تا روزنه امید به اصلاح اوضاع و احوال پرستاری و پرستاران همچنان باز بماند. خطای استراتژیک بزرگان و استخوان خورد کرده‌های پرستاری را حتماً آیندگان نخواهند بخشید.

 

مسیر پیش رو را باید با همدلی آگاهانه و در مسیر عدالت‌طلبانه پیش برد، البته که این هدف بزرگ حتماً مستلزم درس از گذشته و نگاه اصلاح‌طلبانه به آینده است.

 

خنثی‌سازی ظرفیت‌ها در دو دوره گذشته و عدم تحمل یکدیگر که البته فعلا مجال تعیین سهم بزرگان در فرصت‌سوزی‌ها نیست و بماند برای روز خودش، باعث شد دو فرصت طلایی طرح تحول سلامت و پاندمی کرونا برای احیاء و جبران عقب‌ماندگی تاریخی جایگاه و مزایای حرفه پرستاری از دست برود.

 

اکنون که زمین مين‌گذاری شده توسط وزارت بهداشت و درمان در برنامه هفتم تکلیف همه را روشن کرده است، کوچکترین تردیدی برای لزوم ایجاد همگرایی و همدلی عدالت‌خواهانه باقی نمی‌گذارد.

 

راهی به سوی عاقبتِ خیر می‌رود  راهی به سوء عاقبت اکنون مخیّری