به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پرستاری؛  فاطمه بیچاری پرستار بخش دیالیز بیمارستان شهید بهشتی آبادان درباره علاقه اش به ورزش به خبرنگار نظام پرستاری می گوید: 12 سال است که در شغل پرستاری خدمت می کنم. به طور اتفاقی در میان ورزش‌ها رشته دو را انتخاب کردم؛ چون همیشه پیاده روی می‌کردم و به دوندگی علاقه داشتم‌، وقتی مسابقات دومیدانی را می دیدم ، برایم آرزو شده بود که من هم بتوانم بدوم و در مسابقه دو میدانی شرکت کنم. همیشه افرادی که در مسابقات بودند را در دلم تحسین می کردم و دوست داشتم روزی من هم مانند آنها در مسابقات شرکت کنم‌.
 

وی ادامه می دهد: علاقه به ورزش و دوندگی باعث شد در کنار کار پرستاری؛ کم کم تمرین دوندگی را شروع کنم. بعد‌ها با آقای محمدیان که مربی دومیدانی است، آشنا شدم، ایشان با انگیزه برنامه‌ها و تمرین هایی به من دادند و کمکم کردند تا در مسابقات دو‌میدانی شرکت کنم‌. 

پرستار بخش دیالیز بیمارستان شهید بهشتی آبادان می افزاید: در کنار مراقبت از بیماران و فعالیت در شغل پرستاری به تمرین دوندگی و آماده کردن خودم برای مسابقات پرداختم اما برای مسابقات وقت کم بود و من قبل از مسابقات آموزش زیادی ندیده بودم و تمرین زیادی نداشتم. 
 

وی می گوید: با این وجود در روز مسابقه توانستم  از بین 34 نفری که شرکت کرده بودند، نفر دوازدهم بشوم. این موفقیت برای من خیلی با ارزش بود. برای اینکه در کنار پرستاری و زمان محدودی که داشتم توانستم رتبه خوبی در مسابقات کشوری کسب کند. این موضوع امیدی شد برای من تا در آینده بتوانم با تلاش بیشتر رتبه بهتری را کسب کنم.

بیچاری درباره سختی‌های حرفه پرستاری ادامه می دهد: شغل پرستاری، حرفه ای پر از فعالیت سخت و استرس است، مخصوصا در این شرایط که بحران کرونا، سختی و فعالیت این شغل را دو برابر از گذشته کرده است. 
 

وی می گوید: در بیمارستان به دلیل کار زیاد دائم ایستاده هستم و وقتی به خانه می رسم از شدت خستگی نمی‌توانم راه بروم، اما کمی استراحت می‌کنم و مجدد خودم را برای تمرین دوندگی آماده می کنم. ورزش و دوندگی به من کمک کرد تا زندگی ام از حالت کار روزمره و یکنواختی تغییر کند. علاوه بر اینکه انگیزه‌ام در ورزش زیاد شد، علاقه و انگیزه‌ام در کمک به بیماران نیز افزایش پیدا کرد. 

پرستار بخش دیالیز بیمارستان شهید بهشتی آبادان می افزاید: قبل از ورزش تمام وقت خود را مشغول کار بودم و هیچ برنامه‌ای نداشتم. از یکنواخت بودن زندگی و از اینکه هدفی در زندگی نداشتم، خسته شده بودم. اما اکنون می‌توانم در کنار پرستاری، ورزش را هم داشته باشم و برای زندگی‌ام اهداف و برنامه ریزی کنم و از این بابت خیلی خوشحال هستم . 

وی ادامه می دهد: ورزش به من کمک کرد تا فرد هدفمندی بشوم. شرایط سختی بود از اینکه بعد از خستگی کار باید تمرین کنم، خسته نشدم.ارزشش را داشت تا شرایط زندگی برای من تغییر کند و اکنون با اعتماد به نفس بیشتر به فعالیت های زندگی ادامه دهم . 
 

بیچاری می گوید: من بیمارانی که به بیمارستان مراجعه می کنند، را دوست دارم و همیشه با عشق و علاقه به آنها خدمت می کنم، با اینکه در بعضی از مواقع بیمارانی داریم که عصبی هستند و شرایط مراقبت از آنها بسیار سخت است یا با شیفت ها و کار طولانی روبه رو هستیم، اما با تمام این سختی‌ها پرستاری شغلی است که اگر به عقب برگردم دوباره آن را انتخاب می‌کنم . 

او می افزاید:فعالیت ورزشی در کنار پرستاری سخت است، چون خیلی وقت‌ها سر شیفت هستیم. مرخصی نداریم. با اضافه کاری اجباری و کمبود پرستارپ روبه رو هستیم، اما با تمام سختی‌هایی که هست، سعی می‌کنم هم ورزش کنم و هم شغلم را داشته باشم . 
 

پرستار بخش دیالیز بیمارستان شهید بهشتی آبادان تصریح می کند: قطعا با تمرین و پشتکار می‌توانم در ورزش رتبه بهتری را کسب کنم، و از همکارانم نیز می‌خواهم فعالیت هایشان را به شغلشان محدود نکنند و در کنار کارشان فعالیت هنری و ورزشی نیز انجام دهند.