لیلا دانش پژوه در گفت و گو با خبر نگار نظام پرستاری افزود: مطالبات و مشکلات پرستاران از قبل کرونا مطرح بوده است، اما با توجه به اینکه کمبود نیرو از گذشته وجود داشت و با آغاز کرونا این کمبود تشدیدتر شد؛ باعث شد بسیاری از پرستاران که در دوران استعلاجی بوده‌اند به خاطر عدم نیروی کافی مجبور شدند،برای شیفت ها و ارائه خدمات به بیماران در بیمارستان ها و مراکز درمانی حاضر شوند. 

 

سرپرستار بیمارستان شهید مطهری ادامه داد: علاوه بر کمبود نیرو در بیمارستان‌ها مشکلات حقوقی و پرستاران شرکتی نیز مطرح است؛ برای مثال یک پرستار شرکتی با توجه به اینکه تفاوتی میان خدماتش با یک پرستار رسمی نیست، ولی حقوق کمتری را دریافت می‌کند. همچنین پرستاران شرکتی ما امنیت شغلی ندارد، زیرا بسیاری از پرستاران در بحران کرونا استخدام شدند؛ اما همین که کرونا فروکش کرد آنها را اخراج کردند. 

 

وی گفت: شغل پرستاری در مقایسه با برخی از مشاغل دارای مزایا و حقوق کمتری است، اما سختی این شغل و آسیب‌هایی که در آن وجود دارد خیلی بیشتر از برخی مشاغل می‌باشد و زمانی که پرستار ما با توجه به کار زیاد و سختی کاری که دارد درآمد خود را با مشاغل دیگر مقایسه می‌کند دچار یک بی انگیزگی کاری می‌شوند زیرا پرستاران ما با توجه به سختی فعالیتشان آنگونه که باید درآمد کافی ندارند. 

 

دانش پژوه بیان کرد: باتوجه به تورم اقتصادی و معیشت سختی که برای پرستاران ما وجود دارد اکثر پرستاران مجبور هستند برای اینکه به درآمد کافی برسند در سه الی دو شیفت کار کنند، این موضوع باعث خستگی و فرسودگی پرستاران شده است و برخی از آنها به دلیل کار زیاد و درآمد کم تصمیم به مهاجرت می‌گیرند. 

 

سرپرستار بیمارستان شهید مطهری تصریح کرد: پرستاران یک شرح وظایفی دارند که باید مطابق آن عمل کنند؛ اما آن چیزی که گاهی بیمار از ما توقع دارد به دور از وظیفه ما تعریف شده و پرستاران خیلی از کارها که جزو حیطه کاری آنها نیست را انجام می دهند برای مثال؛ مریض در رفتگی شانه دارد که نیاز است توسط ارتوپد و یا فیزیوتراپ وصل شود، اما به دلیل نبود آنها پرستار برای رضایت بیمار کارهایی از این قبیل را نیز انجام می‌دهند.