فروغ احمدی پرستار بیمار الزهرای اصفهان هر شب از پشت میکروفون پیج اورژانس، برای بیماران و همکاران خود شعر میخواند، و طلب شفا و آرامش میکند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری؛ روز گذشته ویدیویی درفضای مجازی منتشر شد که پرستاری برای بیمارانش شعر میخواند و آرزوی بهبودی برای آنها داشت؛ در این راستا گفتوگویی با این پرستار با ذوق داشتیم که به شرح ذیل است.

پرستاری برای شما چه تعریفی دارد؟

 حدود 4 سال است که در بیمارستان الزهرا اصفهان مشغول به خدمت هستم؛ از همان ابتدای شروع به شغل پرستاری، پرستاری را تزریق، خون گیری، سرم زدن و... نمیدانستم.

پرستاری یک هنر توام با علم است، یعنی علاوه بر این که اطلاعات و دانش یک پرستار متناسب با نیازهای جامعه باید به روز باشد؛ لزوم است هنر ارتباط گیری، همدلی، عشق به بیمار و لبخند را نیز یک پرستار بداند.

چه زمان تصمیم گرفتید برای بیماران شعر بخوانید؟

گاهی بیمارستان انقدر شلوغ است؛ که پرستاران از افزایش بیماران و مرگ برخی بیماران پر از استرس و ناراحتی می شوند، نیاز به یک دلخوشی ساده قابل لمس بود، در این بحبوحه یک بیت شعر مسکنی بر روح خسته پرستاران و بیماران است.

همیشه پیجر بیمارستان الزهرا ساعت 12 شب، یک شب بخیر ساده را پیج میکرد؛ یک روز داشتم به میکروفن پیجر نگاه میکردم، پیش خودم گفتم چقدر خوبه تمام شب بخیرهای بیمارستان با یک بیت شعر و دعا همراه باشد، بنابر این تصمیم گرفتم این کار انجام دهم .

وقتی برای بار اول اقدام به خواندن شعر و گفتن شب بخیر به بیماران و پرستاران کردم، دل نگرانی همراهم بود که نکند صدای من باعث آزار بیماران شود؟

پر شده بودم از آزمون و خطا واز  بازخورد های منفی، اما سپس آگاه شدم چقدر بیماران از دعا و شعری که خوانده شد انرژی مثبت گرفتند؛ گاهی نیز همراههای بیمار تشکر میکردند، با خودم فکر کردم شاید شعر و دعای من امیدی را برای بیمار رقم بزند و کمی التیام بخش روحی برای پرستاران باشد. در نهایت تصمیم گرفتم که این کار را برای همیشه ادامه دهم.

از چه زمانی شروع به شعر خواندن برای بیمار کردید؟

تقریبا از قبل از کرونا حدود دوسال پیش تصمیم گرفتم این کار را انجام دهم و تا به امروز 90 درصد از بازخوردهایی که داشتم خیلی مثبت بود. حتی پزشکان بخش نیز گاهی تشکر می کردند و می گفتند: این یک بیت شعرمرهمی برای تمام سختی روز و سبب امید و انرژی برای خدمت بوده است. بسیار دشوار درشرایط سخت بیمارستان بخندید، مقاوم و روحیه داشته باشید، این کار برایم با ارزش شد وقتی بیماران و همکارانم روحیه می گرفتند.

شغل پرستاری را چگونه ارزیابی میکنید؟

پرستاری واقعاً یک شغل سخت است؛ من اگر پرستار نبودم هیچ وقت نمیتوانستم به این فهم از سختی شغل پرستاری برسم، پرستاری نیاز گسترده به روز کردن هر لحظه اطلاعاتش دارد. نیاز به توجه و دیده شدن مطالباتش دارد. کمبود نیروی پرستاری در بیمارستانها، شیفتهای طولانی مدت، نبود مرخصی، اضافه کاریهای طولانی، بی مهری برخی از مردم و... همه اینها باعث خستگی مفرط پرستاران است.

در ادامه گفت و گو فروغ برای لحظهای مکث میکند، از پشت تلفن بغضش را میتوان از صدایش فهمید و ادامه داد: اوایل کرونا پرستاران وقتی میخواستند سوار یک تاکسی شوند، وقتی راننده می فهمید مقصد بیمارستان است، اجازه نمی دادند  پرستار سوار تاکسی شود و گاهی تاکسیهای اینترنتی وقتی مبدا را می فهمیدند بیمارستان، سفر را لغو می کردند. آنها نگران خود و اعضای خانوده بودند. اما خانواده و خود یک پرستار چه میشود؟ آیا پرستار نگرانی ندارد؟ خانواده ای که در این بحران کرونا نتوانسته برای یک بار در آغوش بگیرد، ندارد؟

به نظر شما برای حل این معضل باید چه کاری انجام داد؟

نیاز است جامعه به درک بالاتری نسبت به شغل پرستاری برسد، و تقویت کننده روحیه پرستاران در شرایط بحرانی باشد، اگر پرستار یک کشور حالش خوب باشد حال جامعه خوب است، حال بیمار خوب است، پرستاران نیاز دارند به اینکه حق شان چه مادری چه معنوی توجه شود.

بسیاری از پرستان هستند به دلیل شیفتهای طولانی مدت، تعداد بیماران زیاد و... رو به خستگی و فرسودگی هستند، برای مثال: خیلی از همکاران در انتها که شیفت را تحویل میدهند با درد شدید پا و کمر و... بیمارستاران را ترک میکنند.

وقتی تعداد پرستاران زیاد باشد، باعث می شود خدمات با کیفیت تری به بیماران ارائه دهند، نه خود پرستار خسته و فرسوده میشود، نه بیماردر این خصوص آسیب میبیند. 

لطفا یکی از خاطرات خود را در شرایط سخت کرونایی با بیماران را با ما به اشتراک بذارید.

در اوایل پیک پنجم کرونا، پسری همراه پدرش در قسمت  icu  بودند، پدرش دچار مریضی شده بود و در ظاهر حال مناسبی داشت. پسر رفت تا برای پدرش وسایلی تهیه کند، به فاصله رفت و برگشت این پسر، پدردچار تنگی نفس شدید شد و حالش وخیم می شود.  کادر پرستاری و پزشکی سعی کردند این مریض را احیا کنند ولی موفقیت آمیز نبود، وقتی پسر مرحوم با وسایلی که گرفته بود؛ برگشت و سراغ پدرش را گرفت،  همه ما عاجز بودیم از گفتن اینکه پدرت فوت شده است.

 تمام پرستاران در آن لحظه غم داشتند تا این خبررا منتقل کنند. این لحظهها ، روزها و اطلاع رسانی خبرهای فوت بیمار به همراهانشان برای پرستاران سخت و پر از غم است.

درخواست شما در این موج پنجم کرونا از مردم چیست؟

 مردم سرزمینم شرایط خیلی سختی دارند، من خودم نیز عضوی از مردم هستم، از نزدیک شاهد هستم که با چه سختی دست و پنجه نرم میکنند. اما از مردم در خواست دارم حداقل کارهایی که در توانشان است، همانند: مسافرت، رعایت پروتکل‎های بهداشتی، پرهیز از دورهمی و.. را انجام دهند. تا شاهد خستگی پرستاران، گسترش ویروس، افزایش مریضی و نبود عزیزان خود نباشیم

قابل ذکر است؛ فروغ احمدی متولد 1370از شهر کرد؛ پرستار شاغل در اورژانس بیمارستان الزهرا اصفهان می باشد.

 

گفتگو از مهدیه اسلامی؛ خبرنگار سازمان نظام پرستاری