مریم مشیری در گفت و گو با خبرنگار سازمان نظام پرستاری افزود: مدتی است که بحث افزایش ظرفیت دانشجو در دانشگاه آزاد مطرح است. این افزایش ظرفیت بر روی کیفیت کاری که برای پرستاری ارائه می شود؛ از نظر تدریس و علمی می‌تواند مفید باشد و یک پرستار با علم و دارای مهارت را به دانشگاه علوم پزشکی تحویل دهد و آسیب کمبود نیرو را در این زمینه جبران کند.

 

وی ادامه داد: اما؛ اگر ما یک سری دانشجو را جذب کنیم، برای مثال یک دانشگاهی که ظرفیت 30 نفر دارد و 50 نفر جذب شوند، و در آخر نتوانیم از پس تحصیل، مهارت و اشتغال آن‌ها  به خوبی بر بیایم ، این موضوع به ضرر جامعه پرستاری تمام می شود. 

 

مشیری گفت: زمانی که یک دانشجو پرستار بدون در نظر گرفتن زیر ساخت‌های مناسب جذب می شود. هنگامی که فارغ التحصیل می‌شود؛ نه از تحصیل و  مهارت کافی برخوردار است و نه جایگاه شغلی برای آن وجود دارد. 

 

رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری گرمسار ادامه داد: باید کیفیت و کمیت را در نظر بگیریم، اگر قرار باشد پذیرش دانشجو زیاد داشته باشیم و از طرف دیگر کیفت و کمیت نداشته باشیم، نه تنها حرکت مثبتی نیست بلکه به ضرر جامعه پرستاری نیز است. 

 

مشیری افزود: در جامعه پرستاری با کمبود شدید نیرو مواجه هستیم، و به دلیل همین کمبود نیروی بسیاری از پرستاران مجبور هستند شیفت‌های فشرده و اضافه کار اجباری انجام دهند. اما اگر قرار باشد افزایش ظریفت دانشجو طوری باشد که برای آن زیر ساخت‌های لازم در نظر گرفته نشود و دانشجو علم و تخصص لازم را کسب نکند باعث آسیب هم به پرستار و هم به سیستم درمان کشور می‌شود. 

 

رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری گرمسار درباره مشکلات پرستاران گفت: در حال حاضر دو تا سه شاخصه مهم برای همه استان‌ها در خصوص مشکلات پرستاران مطرح شده است، یکی از مشکلات کمبود نیروی پرستاری در مراکز درمانی، این کمبود نیرو باعث افزایش ساعت کاری پرستاران و شیفت‌های طولانی مدت شده است. 

وی ادامه داد: شیفت طولانی و افزایش کار پرستاری باعث خستگی پرستاران و کاهش کیفیت خدمات‌دهی می‌شود و از نظر روحی، جسمی و روانی دچار فرسودگی شوند. 

 

مشیری ادامه داد: در حال حاضر بحران کرونا به اندازه کافی تاثیر زیادی در خستگی و فرسودگی پرستاران داشته است، زیرا به دلیل شیوع بیماری، کمبود نیروی پرستار و مبتلا شدن برخی از پرستاران به کرونا، نیروهای دیگر مجبور بودند شیفت‌های طولانی بدون مرخصی و استعلاجی فعالیت کنند. 

 

وی گفت: مشکل دیگر پرستاران بحث تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی و قرار دادی است، انتظار می‌رفت در بحران کرونا که پرستاران با از خودگذشتگی تمام خدمت کردند، تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی و قراردادی انجام شود تا محرک انگیزه‌ای برای پرستاران باشد. 

 

رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری گرمسار بیان کرد: در خصوص تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی و قرار دادی برای برخی از پرستاران که جز خانواده‌های ایثار گر بودند انجام شد، اما حق پرستارانی که در دوران کرونا خوب درخشیدن و داری تخصص و مهارت هستند نیز در این مورد در نظر گرفته نشد، و شایسته است هرچه سریع تر بحث تبدیل وضعیت برای آنان نیز اعمال شود. 

 

مشیری گفت: در اوایل برای مدت کوتاهی رقمی به عنوان حق کرونا برای پرستاران واریز می‌شد، درست است که مبلغ خیلی کمی بود، اما همان مبلغ اندک نیز یک دلخوشی برای پرستاران به حساب می‌آمد  و بعد از مدتی همین مبلغ اندک که به عنوان حق کرونایی بود دیگر واریز نشد. 

 

وی ادامه داد: پرداخت اضافه کار و کارانه برای پرستاران گرمسار به روز نیست و اغلب با تاخیر پرداخت می‌شود، خیلی از مشاغل به موقع اضافه کاری‌هایشان پرداخت می‌شود. اما در پرستاری با توجه به کار زیاد، واریزی‌ها به موقع نیست، اگر پرداخت اضافه کار و کارانه پرستاران به موقع باشد این موضوع به  نوبه خود رابطه مستقیم در افزایش انگیزه و کیفیت کار پرستاران دارد. 

 

وی افزود: در جامعه وقتی یک فردی که کار روتین بدون اضافه کار اجباری و شیفت‌های طولانی دارد، با یک پرستاری که مجبور است چند شیفت خدمات ارائه بدهد و با بیمار متعدد سرکله بزند مقایسه کنید، قطعا خواهید فهمید پرستاران به دلیل سختی شغلشان و شیفت‌های طولانی مدتی که دارند خسته‌تر هستند. 

  مشیری ادامه داد: حتی در دوران کرونا پرستارانی که به این ویروس مبتلا می شدند به دلیل کمبود نیرو؛ مجبور بودن  شیفت بدهند و نمی‌توانستند از مرخصی استعلاجی خود استفاده کنند. 

 

رئیس هیئت مدیره گرمسارگفت : پرستاران در ایام کرونا بیشتر از مشاغل دیگر دچار آسیب شدند، زیرا آنها علاوه بر کار فشرده و زیاد به راحتی نمی‌توانستند خانواده‌های خودشان را ببینید و این موضوع به نوبه خود آسیب روحی و روانی برای آنان در بر داشت. 

 

مباشری تصریح کرد: مریضی که در بیمارستان است، از آسیب‌های روحی و سختی شغل پرستاران باخبر نیست، و پرستار با تمام سختی ها و آسیب‌ها باید با لبخند بر بالین بیمار حاضر شود و خدمت کند، و رفته رفته عدم توجه به آسیب‌های جسمی و روحی پرستاران  باعث تحلیل رفتن پرستار و از دست دادن انگیزه کاری پرستاران می‌شود .